சினிமா, அதன் சிறப்பான நிலையில் வழிநடத்தப்பட்டிருக்கிறது. இது வெறும் கதை மட்டுமல்ல – ஓர் அனுபவமாகும்.
வார்த்தைகளுக்கு அப்பாற்பட்ட உலகத்தில் ஓர் ஆழ்மூழ்கி. அன்டன் ஒனாசியஸ் பெர்னாண்டோ இயக்கிய சமீபத்திய குறும்படமான “மீன் வாழ்” இதைத் தான் சாதிக்கிறது. கடுமையான யதார்த்தத்தில் வேரூன்றிய இந்தப் படம் – மெதுவாக விரிகிறது. மனதில் உணர்வுகளையும் சிந்தனைகளையும் விட்டுச் செல்கிறது.
அதன் மையத்தில் மீன் வாழ் – இதை முறையாக மொழிபெயர்த்தால் “மீனின் வாழ்நாள்” – இது குடிபெயர்ந்த குழந்தைகளின் சிறந்த எதிர்காலத்தைத் தேடும் பயணத்தில் பின்தள்ளப்பட்ட முதிய பெற்றோரின் தியாகம், அன்பு மற்றும் பல நேரங்களில் அமைதியாக இருக்கும் போராட்டங்களை ஆராய்கிறது.
படத்தின் கதைக்கோவை சாதாரணமானது: தனிமைப்பட்ட தந்தை, அமைதியான அன்றாட வாழ்க்கையில் ஒரு சில வாய்ப்பான நிமிடங்கள், வெளிநாட்டில் இருக்கும் மகனிடமிருந்து தொலைபேசி அழைப்பு பெறுகிறார். உரையாடல் சாதாரணமாக இருந்தாலும் செய்தி பலமாக இருக்கிறது.
மீன் வாழ், தனது குறைந்த உரையாடல்கள் மற்றும் ஆழமான கருப்பொருளால் வேறுபடுகிறது. ஒவ்வொரு பிரேம் நிரம்பி வழியும் அர்த்தத்துடன் கதைக்கு அழகு சேர்க்கிறது. பேச்சுக்கள் மிகக் குறைவு. ஆனால், ஒவ்வொரு மௌன நிமிடமும் கதைக்கு ஆழத்தைக் கொடுக்கிறது.
பெர்னாண்டோ, 25 குறும்படங்களின் அனுபவமிக்க இயக்குநர், வணிக அழகியலை வேண்டுமென்றே நீக்கியுள்ளார். வினோத்தரன் இயக்கிய நிழற்பட வேலை கடுமையாக இயற்கையாக, நிலைப்பட்ட சட்டங்கள் மற்றும் மாற்று கோணங்கள் பயன்படுத்தப்பட்டு ஆவணப்படம் போன்ற தோற்றத்தைக் கொடுக்கிறது. “இதற்கு வணிக மதிப்பு தேவையில்லை” பெர்னாண்டோ கூறுகிறார். “எனக்கு யதார்த்தமான, நேரத்தின் அசைவு தேவை.” பின்நினைவுகள் அல்லது நாடகிய வெட்டுதல்கள் இல்லை – எந்தவிதமான உணர்ச்சிகளைத் தூண்டும் சினிமாட்டிக் தந்திரங்கள் இல்லை.
தந்தை: மௌனத்தில் வடிக்கப்பட்ட ஒரு பாத்திரம்
படத்தின் உணர்வுபூர்வமான பாரம், முதன்மை கதாபாத்திரத்தின் மீது சாய்ந்திருக்கிறது – முதல் தடவையாகத் திரைப்படத்தில் நடிக்கும் நடிகர் மூலம் பிரதிபலிக்கப்படுகிறது. அவரது நடிப்பு அசாதாரணமாக அடக்கமானது; அவரது உணர்வுகள் மேற்பரப்பின் கீழே கொதிக்கின்றன. அவை, மிகச் சிறிய அசைவுகளிலேயே தெரிகின்றன. அவரது நண்பர் அவரது தோளில் கை வைக்கும்பொழுது, அவர் தலைபாதி மெதுவாக திரும்புகிறார் – ஒரு சில சொல்லப்படாத விஷயங்கள் பேசிக்கொண்டிருப்பது போல.
பெர்னாண்டோவின் இயக்கம் கதாபாத்திரத்தின் தளராத நம்பிக்கைப் பலத்தை வலியுறுத்துகிறது. தன் மகனின் விபத்து பற்றிய செய்தியைப் பெற்ற பிறகும் கூட, அவர் பாரம்பரிய சினிமாட்டிக் முறையில் எந்தவித வினைப்பட மாட்டார் – தட்டுகளை உடைக்கக் கூடாது, அழக் கூடாது. மாறாக, மகனின் தட்டிலிருந்து மீனைக் கொண்டு ஒரு காகத்திற்கு வழங்குகிறார். பார்வையாளரை இதன் உட்பொருளைப் பற்றி சிந்திக்க வைக்கச் செய்கிறார்.
ஒளி மற்றும் ஒலி: ஒரு சித்திரக் கலவை
இயற்கை ஒளியைப் பயன்படுத்துவதில் கொண்டுள்ள மிகுந்த கவனம் மற்றொரு சான்று. வெளிப்புற காட்சிகள் இயற்கை ஒளியைக் கொண்டே மேற்கொள்ளப்படுகின்றன. உள்ளகக் காட்சிகளும் தொடர்ச்சியை பராமரிக்கும் வகையில் அதைப் பிரதிபலிக்கின்றன. “சாத்தியமான இடங்களில் இயற்கை ஒளியைப் பயன்படுத்த நாங்கள் மிகவும் ஆர்வமாக இருந்தோம்” என்று பெர்னாண்டோ விளக்குகிறார்.
அரோஷ் மற்றும் ஆரன் இருவரும் இயக்கிய இசை வடிவமைப்பு, படத்தின் சாரத்தை மேலும் வலுப்படுத்துகிறது. ஐரோப்பிய பார்வையாளர்கள் மற்றும் பல்வகை திரைப்பட திருவிழாக்களுக்கு இரு வேறு வடிவங்கள் உள்ளன. இசை மெல்லிய நிலையில் இருந்து, படத்தின் சுய இயல்பை மறைக்காது.
பொருளின் அடுக்குகள்: ஒரு கதையைப் போல மட்டுமல்ல
மீன் வாழ் என்ற தலைப்பு, வெறும் மீனைக் குறிப்பது மட்டுமல்ல – இது வாழ்க்கையின் ஒரு மெட்டாபரும் கூட. குறும்பட இயக்குநராக, பெர்னாண்டோ ஒரு வழிமுறையில் கட்டுப்படுத்துவதைத் தவிர்க்கிறார். பார்வையாளர்கள் தங்கள் சொந்த அர்த்தத்தைக் கண்டறிய வழிவிடுகிறார்.
கடைசிக் காட்சியில் தந்தை கடலை நோக்கி நடக்கிறார் – இது திறந்த முடிவு. அது, அவர் தன் மகனை நோக்கிய நடையா, அல்லது கடந்த காலத்தை நோக்கிய நடையா? இல்லை, அறியாத எதிர்காலத்தை நோக்கிய நடைதானா? மீன் வாழ் எந்தவிதமான துல்லியமான பதில்களையும் வழங்கவில்லை.
வரலாற்றுக்கரிய இணைப்புகள்
இந்தப் படத்திற்கு ஓர் உணர்ச்சிமிக்க பின்னணி கதை உண்டு. கதைக்கோவை, டன்ஸ்டன் மணி என்பவரால் கற்பனை செய்யப்பட்டு எழுதப்பட்டது. தற்பொழுது கனடாவின் கெல்கரியில் வாழும் இலங்கை புலம்பெயர் சமூகத்தைச் சேர்ந்தவர் அவர். அவர் வெளிநாட்டில் தன் வாழ்வை அமைத்துக் கொள்ளும் நேரத்திலும்கூட, தன் தாய்நாட்டின் உணர்வுபூர்வமான பிணைப்புகளை அவர் தினமும் தன்னுடன் சுமந்து வருகிறார். இலங்கையில் தன் குடும்பத்தினருடனும் நண்பர்களுடனும் தொடர்ந்து நெருக்கமான தொடர்பைப் பராமரிக்கிறார். மீன் வாழ், அந்தப் பிணைப்புகளின் கொண்டாட்டமாக அமைகிறது. தற்செயலாக அல்ல – படத்தின் முதன்மை நடிகர், அவரது உண்மையான தந்தை.
நோக்கத்துடன் கூடிய ஒரு படம்
வாணிப படங்கள் பெரும்பான்மை மக்கள் மனதைக் கவர்வதற்காகக் கட்டமைக்கப்பட்ட நிலையில், மீன் வாழ் சிந்தனையைத் தூண்டுவதற்கான ஒரு சோதனைப் பட வடிவமாக அமைகிறது. 25 மொழிகளில் மொழிபெயர்க்கப்பட இருக்கும் இந்தப் படம், பல மொழிகளில் மொழிபெயர்க்கப்பட்ட குறும்படங்களில் ஒன்றாக அமையவிருக்கிறது. கூடுதலாக, பார்வை மாற்றுத்திறன் கொண்டவர்களுக்கும் தகவமைப்புகள் வழங்கப்பட்டு அதன் அணுகல் வரம்பை விரிவுபடுத்தவிருக்கிறது.
தற்பொழுது இத்திரைப்படம் சர்வதேச திரைப்பட மாநாட்டுக்குள் நுழைந்துள்ளது. இத்தாலியில் அதன் முதல் திரைவிடுப்பு எதிர்பார்க்கப்படுகிறது. குழு பத்து பெரிய விருதுகளைப் பெறுவதை நம்பிக்கையுடன் எதிர்நோக்குகிறது.
இறுதிச் சிந்தனைகள்
மீன் வாழ், ஒரு படம் – அது மனதில் தங்கிவிடும் ஒன்று. கவனத்தை வலுக்கட்டாயமாகக் கோரவில்லை. மாறாக அதன் நம்பகத்தன்மையின் மூலம் அதைச் சம்பாதிக்கிறது. அது அன்பு, இழப்பு மற்றும் குடும்ப பிணைப்புகளின் மீதான அமைதியான தியானம். இன்றைய காட்சிப் பிரபஞ்சத்தில் மிகைப்படுத்தப்பட்ட உலகத்தில், இந்தப் படம் நமக்கு நினைவூட்டுகிறது – சில நேரங்களில் மிகப் பெரிய கதைகள் மிகவும் எளிமையாக இருக்கும்.
